مراسم جشن مولودی حضرت فاطمه (ع)

چهارشنبه 20 اردیبهشت 1391

نویسنده: Alireza Ayatollahi ( Tehran.Iran ( علی رضا آیت اللهی ( ایران.تهران ) | طبقه بندی:كلٌیات.سایت.نویسنده، جشن ها.نوروز.و...، مراسم مذهبی، لباس،

ارسال به

میلاد كوثر - طرح :محسن نظری

گاهی فكر می كنم كه خواب می دیده ام و به هیچ وجه نمی تواند حقیقت داشته باشد . اگر حقیقت داشته است كمتر از هفت سال داشته ام و مربوط به حدود شصت سال قبل می شود .

در آن دوره زن ها به عزاداری حضرت فاطمه اهمیٌت هائی می دادند كه با امروز خیلی تفاوت داشت . مثلا" در ایٌام فاطمیٌه :

به بچٌه های یتیم بیشتر رسیدگی می كردند.

به امامزاده های زن بیشتر توجٌه می كردند

.......

آرایش نمی كردند تا شب میلاد حضرت فاطمه زهراء (ع)

این آرایش راهم به حساب شركت در جشن میلاد آن بانوی دوعالم ، یعنی « مولودی حضرت فاطمه (ع) »می گذاشتند؛ و ازعزا در آمده وارد عید می شدند .

برخی از اعیان شهر روز میلاد جشن مولودی می گرفتند ، و این جشن تقریبا" اختصاص به طبقات ثروتمند تر شهرداشت .

زنان كه آرایش ( حفه ) كرده بودند بهترین لباس خود را كه به آن « پیرهن عروسی » یا « پیرهن پلوخوری » هم می گفتند می پوشیدند و واردمیهمانی كه مثلا" از ساعت چهار یا پنج بعد از ظهر شروع می شد می شدند . طبق معمول اطراف یك اتاق بزرگ می نشستند و مورد پذیرائی قرار می گرفتند .

مشخصٌه این پذیرائی « آجیل مشكل گشا » بود كه موقع خوردن باید خطاب به بانی – صاحبخانه بگویند : خدا مشكلت را بگشاید .مقداری از آن را هم می توانستند محض تبرٌك و تیمٌن به خانه ببرند ، كه بلااستثناء همه این كار را می كردند .

البتٌه گاه می گفتند كه صاحبخانه نذر كرده است و پس از برآورده شدن حاجتش این جشن را به راه انداخته است . با این وجود عبارت « خدا مشكلت را بگشاید » رایج بود . و بیش از هر چیز همین آجیل مصرف می شد ؛ كه اساس آن بر نخودچی – كشمش و نقل بود .

از ابتدای مجلس كه گاه تا پنج – شش – هفت ساعت طول می كشید دایره می زدند .گاه مولودی خوان كه یك زن بود می خواند و گاه زن ها با او دم می گرفتند یا كف می زدند ؛ مجلسی بسیار بسیار شاد بود . مجلس كه خیلی گرم می شد چند نفر از زنان هم تك به تك به میدان آمده می رقصیدند . بگمانم همیشه افتتاح رقص با خود مولودی خوان بوده است .

بازهم به گمانم شاد ترین شب زنان ، و شاید حتی شادتر از شب عروسی این و آن ، شب مولودی حضرت فاطمه (ع) بود كه مثلا" اگر كسی در فلان عروسی هرچه هم اصرار می كردند نمی رقصید ، در شب مولودی « به خاطر ثوابش » می رقصید .