چهارشنبه 25 تیر 1393
نویسنده: Alireza Ayatollahi ( Tehran.Iran ( علی رضا آیت اللهی ( ایران.تهران ) |
طبقه بندی:اقتصاد.بازرگانی.بیمه، تاریخ.دین.روحانیت، زبان.ادبیات.آموزش، مراسم مذهبی،

رسم های رمضانی
ماه مبارک رمضان هنوز هم تا حدود بسیار زیادی مملو از باصطلاح رسم های ریز و درشت است که کم و بیش رعایت می شوند و به نظر می آیند یا به نظر نمی آیند .
اصولا" رسم ها را به اعتبار های متفاوتی می توان تقسیم کرد که از آنجمله اند :
رسم های مرئی و رسم های نامرئی
رسم های مشخص و رسم های نا مشخص
مهمترین رسم نامرئی در این ماه « پی گناه نگشتن » و « فکر بدنکردن است » که نمی تواند چندان مورد مشاهده ی مردم شناس قرار گیرد . امٌا همین که فکری بد یا معصیت آمیز به عمل در آمد « مرئی » و مشخص می شود و وظیفه رهبر و مبلغ دینی ، هرمؤمنی تحت فریضه اسلامی ، و ... این است که معصیت کار را « نهی از منکر » کرده به طور کلی به سوی « امر خیر » « امر به معروف » یاهدایت کنند ، و این هدایت که فقط و فقط « به زبان خوش » است در ماه مبارک رمضان رواج بیشتری میگیرد .
امٌا این زبان خوش یا « زبان خیر چرخاندن » می تواند فقط در جلوگیری از معصیت ( نهی از منکر ) نبوده تا حدود بسیاری ، حتی فراتر از « امر به معروف » در سوق دادن برادر دینی به امور خیر باشد .
وقف کردن
یکی از این امور خیر ، وقف کردن است .
وقف کردن به خودی خود و مشخصا" یک رسم رمضانی نیست ؛ امٌا در ماه مبارک رمضان شاید بیشتر اتفاق بیافتد .
پس مردم شناس می تواند همانطور که بنا به وجود و رعایت آداب و رسوم مختلف در پهنه ی جغرافیائی چند و چندین « حوزه فرهنگی » تشخیص می دهد ، به معیار زمان یا اولویت زمان اجرای آداب و رسوم مختلف نیز طبقه بندی هائی داشته باشد ؛ که مسلما" در این طبقه بندی ها ماه مبارک « رمضان » بین دوازده ماه قمری و از نظر مذهبی در راس قرار می گیرد .
یک دبیرستان دخترانه وقفی